تجویز انتقال منافع

تجویز انتقال منافع

مطابق مقررات قانون مدنی در روابط استیجاری، اصل بر وجود حق انتقال منافع می باشد.
در حالی که این اصل در قانون روابط موجر و مستأجر سال 1356 کاملا برعکس شده و ماده 10
این قانون که اشعار می دارد:
«مستاجر نمی تواند منافع مورد اجاره را به غیر انتقال دهد یا واگذار نماید….» اصل حق انتقال را
معکوس نموده و وجود آن را به اجازه کتبی مالک یا موجر مشروط کرده است.
قانونگذار بعد از اعلام صریح «اصل عدم انتقال» در قانون روابط موجر و مستأجر سال 1356 در ماده 19
همان قانون شرایط و چگونگی انتقال منافع مستاجرهایی را که دارای حق انتقال هستند،
مورد توجه قرار داده و معین می کند:

«… در صورتی که مستاجر محل کسب یا پیشه یا تجارت به موجب اجاره نامه، حق انتقال
به غیر داشته باشد، می تواند برای همان شغل یا مشابه آن منافع مورد اجاره را با سند رسمی
به دیگری انتقال دهد.» ملاحظه می شود.

اشخاصی که حق انتقال منافع را دارند همچنین نمی توانند به هر شکل و شیوه ای که بخواهند منافع را انتقال دهند.
پس حتی مستاجرین دارای حق انتقال صرفا با سند رسمی و برای شغل مندرج در اجاره نامه
یا شغل مانند آن می توانند منافع مورد اجاره را انتقال دهند.
قانون گذار در ادامه بحث این ماده علاوه بر ارائه طریق، برای انجام انتقال منافع برای اشخاصی که
حق انتقال به غیر ندارند و مالک نیز رضایت به انتقال نمی دهد.
و توضیح درمورد چگونگی حکم به تجویز انتقال منافع در نهایت در تبصره 1 این ماده به ضمانت
اجرای عدم رعایت مقررات نوشته شده در این قسمت می پردازد، که ما در فرصت کنونی به روال معمول
این کتاب بدوا به شرح شرایط طرح دعوی می پردازیم.