اخذ به شفعه

اخذ به شفعه

هر گاه مال غیر منقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک حصه (سهم) خود را به قصد فروش به شخص ثالث منتقل کند، شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده به او بدهد و قسمت فروخته شده را تملک کند حق مزبور را حق شفعه و صاحب آن را شفیع می­ گویند.

حق شفعه تنها در اموال غیرمنقول و مشاع ایجاد می­شود. بنابراین اعمال حق مزبور باید به نحوی باشد که موجب ضرر مشتری نگردد و آن در صورتی است که شفیع قدرت بر پرداخت ثمن را داشته باشد.

پس از اطلاع شفیع بر فروش سهم مشاع و مقدار ثمنی که در مقابل آن به فروش رفته و آنچه دانستن آن برای اخذ به شفعه لازم است می تواند فورا اخذ به شفعه کند یعنی اراده خود را بر تملک مبیع در مقابل ثمن المثل اعلام دارد . در اخذ به شفعه مستنبط از ماده ۲۱۶ قانون مدنی بایدمقدار ، جنس و وصف ثمن برای شفیع معلوم باشد .

اخذ به شفعه دارای دو مرحله است :

۱- تملم مبیع مشاع که به وسیله قصد انشاء به شرط مقرون بودن به چیزی که دلالت بر آن نماید محقق می شود .

۲- تادیه ثمن به مشتری که عمل مادی است .

مدارک و منضمات مورد نیاز جهت طرح دعوای اخذ به شفعه :

1- تصویر مصدق سند مالکیت (اجباری)

2- تصویر مصدق مبایعه­ نامه (اختیاری)

3- به همراه داشتن کارت ملی جهت احراز هویت و کارت عابر بانک جهت پرداخت هزینه دادرسی الزامی است.

* در صورت عدم وجود مدارک اختیاری فوق می­توانید یکی از موارد ذیل را ارائه نمایید.

1- شهادت شهود و مطلعین. 2- تحقیقات محلی. 3- اتیان سوگند. 4- درخواست استعلام. 5- پرونده استنادی. 6- ارجاع به کارشناسی. 7- معاینه محلی. 8- سایر دلایل و مستندات

کلیه ی حقوق متعلق به گروه وکلای بازرگان است