مطالبه ما به التفاوت اجاره بها
مطالبه ما به التفاوت اجاره بها
قانون موجر و مستأجر برای اولین بار در سال ۱۳۵۶ تدوین شد و تاکنون ۲ بار در سال های ۱۳۵۶ و ۱۳۷۶ تغییر یافته است. در فصل دوم قانون روابط موجر و مستاجر ۱۳۷۶ درباره اجور معوقه به موجر این اجازه داده شده است که در صورت امتناع مستأجر از پرداخت کامل مبلغ اجاره، تا ده روز پس از پایان هر ماه با در دست داشتن اجاره نامه رسمی به دفترخانه مراجعه نموده و جهت مطالبه اجاره بها معوقه خود اقدام کند.
چنانچه موجر خانه ای را به اجاره دهد و بعد معلوم شود که تنها بخشی از خانه ملک موجر است و دیگران نیز با موجر شریکند، مستأجر می تواند اجاره را با همان وضع ناخواسته نگاه دارد و به عنوان ما به التفاوت یا عوض، بخشی از اجاره که باطل بوده است از اجاره بها بکاهد.
همچنین در صورتی که مستأجر میزان اجاره بهای مقرر در قرارداد یا مورد توافق طرفین را به طور کامل نپردازد موجر نیز می تواند ما به التفاوت اجاره بها را مطالبه کند.
مدارک و منضمات مورد نیاز جهت طرح دعوای مطالبه مابه التفاوت اجاره بها :
1- تصویر مصدق سند اجاره (اجباری)
2- تصویر مصدق دادنامه تعدیل اجاره بهاء (اجباری)
3- به همراه داشتن كارت ملي جهت احراز هويت و كارت عابر بانك جهت پرداخت هزينه ي دادرسي الزامي است.
*در صورت عدم وجود مدارك اختياري فوق مي توانيد يكي از دلایل ذيل را ارائه نماييد.
1- استماع شهادت شهود و مطلعين. 2- درخواست جلب نظر کارشناس. 3- درخواست استعلام. 4- شماره پرونده استنادي. 5- اتیان سوگند. 6- تحقیقات محلی. 7- ساير دلايل و منضمات