در صورتی که شخصی حق رجوع را داشته باشد و شرط عدم رجوع در قرارداد نباشد یا خود شخص اذن دهنده این حق را از خود سلب نکرده باشد می تواند از اذن خود رجوع کند و اگر طرف مقابل او اظهار وی را نپذیرد و همچنان به استفاده خود از آن مال ادامه دهد یا بگوید که در قرارداد دیگری، حق رجوع از مالک سلب گردیده است، شخصی که قصد رجوع خود را دارد می تواند از دادگاه تقاضای تأیید رجوع را بنماید.
موارد غیرقابل رجوع از اذن
اگرچه ایجاد اذن به یک طرف بستگی دارد و برای انحلال ان، رجوع شخص اذن دهنده کفایت می کند، ولی به طور کلی رجوع از اذن در همه موارد امکانپذیر نخواهد بود و اذن او تبدیل به یک امر لازم حقوقی میشود و در نتیجه قابل تایید و اثبات برای رجوع نخواهد بود. موارد زیر به شرح ذیل می باشد:
1– هرگاه طرفین به وجه ملزمی ملزم به توافق شده اند و در نتیجه نمی توان از اذن رجوع کرد.
2– هرگاه رجوع منجر به ایجاد ضرر برای طرف مقابل باشد و دفع ضرر به طریق دیگر ممکن نباشد.
3– هرگاه رجوع به حکم قانون منع شده باشد.
در صورت اثبات وقوع اذن، با وجود موارد مذکور، تایید و اثبات رجوع از اذن، ممکن نمیباشد.
مدارك و منضمات مورد نياز :
1- تصویر مصدق سند مالكيت (اختیاری)
2- به همراه داشتن كارت ملي جهت احراز هويت و كارت عابر بانك جهت پرداخت هزينه ي دادرسي الزامي است.
*در صورت عدم وجود مدارك اختياري فوق مي توانيد يكي از دلایل ذيل را ارائه نماييد.
1- استماع شهادت شهود و مطلعين. 2- جلب نظر کارشناس. 3- درخواست استعلام. 4- شماره پرونده استنادي. 5- اتیان سوگند. 6- تحقیقات محلی. 7- معاینه محلی. 8- ساير دلايل و مستندات